Η υγρασία στους τοίχους από το έδαφος, ή αλλιώς ανιούσα ή ανερχόμενη υγρασία, αποτελεί αντικείμενο μελέτης εδώ και πολλά χρόνια, μιας και το φαινόμενο είναι συχνό στα παλιά και ιστορικά κτίρια. Σε περίπτωση ελλιπούς ή ελαττωματικής οριζόντιας μόνωσης, τα πορώδη οικοδομικά υλικά απορροφούν προς τα πάνω την υγρασία του εδάφους, μέσω του τριχοειδούς συστήματος, αντίθετα στη φορά της βαρύτητας. Η αντιμετώπιση της ανιούσας υγρασίας είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στην κατασκευή.

Τι είναι όμως αυτό που προκαλεί την άνοδο της υγρασίας από το έδαφος στα θεμέλια και τον τοίχο;

Η κίνηση της υγρασίας του εδάφους προς τα πάνω οφείλεται στην επιφανειακή τάση που αναπτύσσεται μεταξύ του νερού και της επιφάνειας του στερεού, στο εσωτερικό των τριχοειδών σωλήνων, που υπάρχουν στα οικοδομικά υλικά. Η υγρασία μέσα στον τοίχο μπορεί να φτάσει έως το ύψος των 2 μέτρων.  Το πόσο ψηλά να ανέλθει εξαρτάται από το είδος του οικοδομικού υλικού, την τροφοδοτούσα πηγή υγρασίας, το ρυθμό εξάτμισης, το μπλοκάρισμα διαπνοής των επιφανειών από ισχυρά μονωτικά κ.λπ.

Συνήθη συμπτώματα της Ανιούσας Υγρασίας:
• Εμφάνιση αλάτων στη ζώνη εξάτμισης
• Υγρασία στην επιφάνεια των τοίχων
• Σήψεις – διαβρώσεις
• Φουσκώματα – αποκολλήσεις επιχρισμάτων και βαφών
• Εξανθήσεις (βαμβακοειδείς εναποθέσεις)
• Ανάπτυξη μούχλας

Αντιμετώπιση για την ανιούσα υγρασία 
Για τη σωστή αντιμετώπιση της ανιούσας υγρασίας, απαιτείται αρχικά να βεβαιωθούμε ότι ο τοίχος έχει όντως υγρασία από το έδαφος και όχι κάποιον άλλον τύπο υγρασίας με παρόμοια συμπτώματα. Η ανιούσα υγρασία είναι δύσκολα αναγνωρίσιμη και πολλές φορές συγχέεται με περιπτώσεις εισροής νερού ή υγρασίας συμπύκνωσης.

Οι βλάβες που προκαλεί η υγρασία στον τοίχο μπορεί να είναι από μικρής σημασίας μέχρι πολύ σοβαρές (αποδόμηση και πτώση επιχρισμάτων, διάβρωση κλπ.).  Υπάρχει μεγάλη εξάρτηση των φθορών που θα παρουσιαστούν από το είδος και την ποσότητα των αλάτων. Θα πρέπει κανείς να είναι σε θέση να κάνει ανάλυση των συμπτωμάτων και με την εμπειρία που διαθέτει να καταλήξει στην κατάλληλη μέθοδο για την αντιμετώπιση της υγρασίας.

Για την αντιμετώπιση της ανιούσας υγρασίας έχουν δοκιμαστεί μέθοδοι όπως η αντικατάσταση των σοβάδων, η μόνωση των τοίχων, η τοποθέτηση εξαεριστικών φυσιγγίων, η χρήση χημικών και ρητινών για τη δημιουργία φράγματος, ακόμη και η μηχανική κοπή των τοίχων. Δυστυχώς καμία από τις παραπάνω μεθόδους δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει ουσιαστικά και οριστικά το πρόβλημα. Άλλες μέθοδοι απέτυχαν διότι ήταν ακατάλληλες και προσέφεραν παροδικά αποτελέσματα και άλλες έφταναν στο σημείο να είναι επικίνδυνες για το κτίριο και τη στατικότητα του.
Η δυσκολία στην αντιμετώπιση της υγρασίας στον τοίχο όταν αυτή προέρχεται από το έδαφος έχει να κάνει με το γεγονός πως είναι δύσκολο να κατασκευαστεί ένα οριζόντιο φράγμα, εάν αυτό δεν γίνει κατά τη φάση της αρχικής κατασκευής.
Η λύση που προτείνει η ELDRY είναι αυτή της Ηλεκτρώσμωσης, που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα ηλεκτρικό αποστραγγιστικό γύρω από το κτίριο. Το νερό πολώνεται και η πορεία της υγρασίας αντιστρέφεται με συνέπεια αντί για άνοδο να έχουμε κάθοδο και αποστράγγιση. Με αυτόν τον τρόπο το κτίριο θωρακίζεται και δημιουργείται μια «νησίδα» στην οποία δεν μπορεί να ανέλθει η υγρασία του εδάφους.